Met de motor door Vietnam pt1
Door: Michel
Blijf op de hoogte en volg Michel
15 April 2012 | Vietnam, Hanoi
Beste allemaal,
Na bijna twee maanden heb ik weer een giga update voor jullie. Ik heb het in twee-en gesplits, omdat het anders teveel werd voor één verhaal.
Vorige update waren we nog in Nanning, China. Om meteen met de deur in huis te vallen, na de update verstuurd te hebben en ik het internet café wilde verlaten bleek mijn camera tasje leeg te zijn. Iemand is dus zo sneaky geweest dat mijn camera voor mijn neus de camera uit het tasje is gehaald. De rest van de middag heb ik dus kunnen doorbrengen op het Chinese politie bureau om aangifte te doen. Achteraf was dit ook een hele ervaring opzich, want ik heb mogen meerijden in een Chinese politiewagen en bij aankomst op het bureau bleek het voor de helft in de open lucht te zijn. Uiteindelijk een A4tje met Chinese tekens gekregen, wat er hopelijk voor gaat zorgen dat de verzekering mijn camera vergoed. Alsof dat nog niet genoeg was heb ik die avond ook nog iets goed verkeerds gegeten, en heb ik de volgende twee dagen op de wc kunnen doorbrengen. Toen die horror na 2,5 dag over was hebben we snel onze tassen gepakt en zijn we als de bliksem de grens over gegaan Vietnam in.
Onze eerste stop in Vietnam was Hanoi, waar we op zoek zijn gegaan naar motors voor onze cross-country rit naar Saigon. Hanoi is een prachtige stad, met heel veel Franse invloeden, een mooi oud centrum en belachelijk veel scooters. Wanneer je over straat loopt moet je blijven opletten om niet aangereden te worden. Na twee dagen Hanoi, en nog altijd motor loos, zijn we een andere Nederlandse jongen (Marc) tegen gekomen met hetzelfde idee om door Vietnam te trekken. (In Hanoi was ook weer de eerste keer dat we tussen de westerlingen zaten, in China waren we heel vaak de enige blanken). Vanuit Hanoi hebben we een twee-daagse trip gemaakt naar Halong Bay, waar we op een boot door de baai heen getrokken zijn en een middag met kayaks alles verkend hebben daar. Foto's van de prachtige rotsformaties staan op facebook. (zal er hier ook nog een paar neerzetten). Na Halong Bay hebben we met de hulp van een Australier een drietal degelijke motors kunnen vinden. We hebben toen een aantal dagen in Hanoi geoefend, voordat we aan de reis begonnen. Op de eerste oefendag bleef mijn motor in de eerste versnelling hangen, dus kon gelijk terug naar de mechanic. Thijs had ook een fantastische eerste dag en reed bijna tegen een geparkeerde auto aan. Na nog twee dagen voelde we ons velig genoeg en konden we aan de rit beginnen.
Onze eerste paar dagen was door het berglandschap van Noord-Vietnam. We zijn de eerste dag naar Mai Chao gereden, vanwaar we de Ho Chi Min Trail op gegaan zijn naar het zuiden. In deze eerste dagen hebben we allemaal wat kleine probleempjes gehad met onze motor. Marc heeft twee keer zonder bezine gestaan, Thijs moest een nieuwe accu en ik kreeg een lekke band. Daarnaast hebben ze mijn carborateur een keer helemaal schoongespoten, zodat ik net een tandje harder kon rijden. De eerste etappe was veel rijden, meestal van 10 - 13, lunch en weer van 14 - 17. Iedere dag waren we 's avonds compleet uitgeput en hadden we allemaal een houten kont van het zitten. We verbleven 's nachts in guesthouses of hostels in kleine plaatsjes door het land heen. Soms met gebrekkig engels, andere keren met handen en voeten, vonden we altijd wel een kamer en wat te eten. Niet alle slaapplaatsen waren even fantastisch/schoon/aardig/eerlijk, en er is zelfs een keer benzine uit onze tanks gehaald terwijl we sliepen. (voor diegene die het willen bekijken, onze route was: Hanoi - Mai Chao - Yen Cat - Vu Quang)
Na een goed aantal dagen doorrijden zijn we gestopt in Phong Nha national Park, bij een boerderij van een Australier, waar we drie dagen zijn gebleven om het national park rond te rijden. Hij woont daar midden tussen de rijstvelden, net buiten het park, in een gebied wat vrijwel nooit toeristen ziet. Waarschijnlijk gaat dit binnenkort veranderen want in het park is een van de grootste grotten ter wereld gevonden. Na drie dagen gevuld met grotten bezoeken, zwemmen en naar afgelegen stukken rijden (we hebben onze motor zelfs een keer door een rivier heen moeten rijden) waren we weer klaar voor de volgende etappe. Onze eerste dag na de farm was een van onze langste, maar zeker ook mooiste. Om naar Khe San te komen zijn we door het park heen gereden, waar we uren achter elkaar alleen met z'n drieen en het bos waren. Het park is een groot regenwoud, met gigantische heuvels waar we overheen moesten en af en toe voor kilometers ver konden kijken. Met nog een uur te gaan tot Khe San begaf Marc z'n motor het, maar gelukkig was er een Vietnamees aardig genoeg om Marc op sleeptouw te nemen het laatste stuk naar Khe San.
Na een nacht in Khe San zijn we doorgereden naar Hue, wederom door prachtige stukken natuur afgewisseld door rijstvelden (sommige met kraters van de Amerikaanse bommenwerpers). In Hue hebben we onze motoren/kont een aantal dagen rust gegeven, hebben we de motoren voor een onderhoudsbeurt weg gebracht en hebben we het oude paleis/ oude centrum bezocht. Na drie dagen Hue wilde we vertrekken naar Hoi Ann, maar na 2km gereden te hebben hield mijn gashendel ermee op. Gelukkig is er vrijwel altijd een mechanic in de buurt, en zijn we daar gaan kijken wat het probleem was. Deze jongen had er alleen niet zoveel kaas van gegeten en we hebben daar met lede ogen aan moeten zien hoe hij alle electronica los trok op zoek naar het probleem. Na die twee uur deed welliswaar mijn gashendel het weer, maar had hij alle andere bedrading willekeurig op elkaar aangesloten waardoor niks het verder deed (geen remlicht/toeter/knipperlicht etc). We zijn toen maar terug gereden naar Hue, naar de mechanic waar we hem eerder binnen hadden gebracht en die had mijn motor aan het eindde van de dag weer compleet op orde.
De volgende dag zijn we wederom vertrokken op weg naar Hoi Ann, ditmaal met nog twee andere medereizigers (een Amerikaan en een Brit) en hebben een prachtige dag gehad over een van de mooiste kustwegen ter wereld (Hai Van Pass). Tijdens de afdaling werd onz dag ruw onderbroken door een ongeluk langs de weg. Een Vietnamese vrouw was op volle snelheid op haar fiets tegen een rots aangeknald en lag met een schedelfractuur langs de weg. De Amerikaan die met ons meereed is een anesthesist, dus zijn we allemaal gestopt zodat hij haar eerste hulp kon geven tot de ambulance aankwam. We hebben daar een goede 45minuten op de ambulance gewacht, waarna de vrouw (zonder verdoving!) werd "schoon gepoetst" en op de brancard de ambulance in werd geschoven. We waren allemaal vrij geschrokken door dit alles en hebben de rest van de afdaling heel rustig gereden.
Na de pas hebben we nog ongeveer een uur gereden voordat we in Hoi Ann aankwamen. Hoi Ann ligt aan het strand en heeft een prachtig oud/koloniaal centrum. Verder is het de beste plaats in Azie om maatpakken enz te laten maken. De dag na aankomst zijn we dus maar de winkels ingedoken en hebben ons alle drie (Marc, Thijs en ik) een pak, twee overhemden en een jas aan laten meten. Op het moment van schrijven zitten onze spullen (hopelijk) in een doos ergens op zee, en komen ze over ongeveer twee maanden aan in Nederland.
Hoi Ann was ongeveer halverwege onze rit door Vietnam, dus ik laat het hier nu even bij. De rest van het verhaal komt zsm jullie kant op! Hoop dat alles goed is in Nederland. Tot over een aantal maanden! groeten vanuit Azie!
Michel
Na bijna twee maanden heb ik weer een giga update voor jullie. Ik heb het in twee-en gesplits, omdat het anders teveel werd voor één verhaal.
Vorige update waren we nog in Nanning, China. Om meteen met de deur in huis te vallen, na de update verstuurd te hebben en ik het internet café wilde verlaten bleek mijn camera tasje leeg te zijn. Iemand is dus zo sneaky geweest dat mijn camera voor mijn neus de camera uit het tasje is gehaald. De rest van de middag heb ik dus kunnen doorbrengen op het Chinese politie bureau om aangifte te doen. Achteraf was dit ook een hele ervaring opzich, want ik heb mogen meerijden in een Chinese politiewagen en bij aankomst op het bureau bleek het voor de helft in de open lucht te zijn. Uiteindelijk een A4tje met Chinese tekens gekregen, wat er hopelijk voor gaat zorgen dat de verzekering mijn camera vergoed. Alsof dat nog niet genoeg was heb ik die avond ook nog iets goed verkeerds gegeten, en heb ik de volgende twee dagen op de wc kunnen doorbrengen. Toen die horror na 2,5 dag over was hebben we snel onze tassen gepakt en zijn we als de bliksem de grens over gegaan Vietnam in.
Onze eerste stop in Vietnam was Hanoi, waar we op zoek zijn gegaan naar motors voor onze cross-country rit naar Saigon. Hanoi is een prachtige stad, met heel veel Franse invloeden, een mooi oud centrum en belachelijk veel scooters. Wanneer je over straat loopt moet je blijven opletten om niet aangereden te worden. Na twee dagen Hanoi, en nog altijd motor loos, zijn we een andere Nederlandse jongen (Marc) tegen gekomen met hetzelfde idee om door Vietnam te trekken. (In Hanoi was ook weer de eerste keer dat we tussen de westerlingen zaten, in China waren we heel vaak de enige blanken). Vanuit Hanoi hebben we een twee-daagse trip gemaakt naar Halong Bay, waar we op een boot door de baai heen getrokken zijn en een middag met kayaks alles verkend hebben daar. Foto's van de prachtige rotsformaties staan op facebook. (zal er hier ook nog een paar neerzetten). Na Halong Bay hebben we met de hulp van een Australier een drietal degelijke motors kunnen vinden. We hebben toen een aantal dagen in Hanoi geoefend, voordat we aan de reis begonnen. Op de eerste oefendag bleef mijn motor in de eerste versnelling hangen, dus kon gelijk terug naar de mechanic. Thijs had ook een fantastische eerste dag en reed bijna tegen een geparkeerde auto aan. Na nog twee dagen voelde we ons velig genoeg en konden we aan de rit beginnen.
Onze eerste paar dagen was door het berglandschap van Noord-Vietnam. We zijn de eerste dag naar Mai Chao gereden, vanwaar we de Ho Chi Min Trail op gegaan zijn naar het zuiden. In deze eerste dagen hebben we allemaal wat kleine probleempjes gehad met onze motor. Marc heeft twee keer zonder bezine gestaan, Thijs moest een nieuwe accu en ik kreeg een lekke band. Daarnaast hebben ze mijn carborateur een keer helemaal schoongespoten, zodat ik net een tandje harder kon rijden. De eerste etappe was veel rijden, meestal van 10 - 13, lunch en weer van 14 - 17. Iedere dag waren we 's avonds compleet uitgeput en hadden we allemaal een houten kont van het zitten. We verbleven 's nachts in guesthouses of hostels in kleine plaatsjes door het land heen. Soms met gebrekkig engels, andere keren met handen en voeten, vonden we altijd wel een kamer en wat te eten. Niet alle slaapplaatsen waren even fantastisch/schoon/aardig/eerlijk, en er is zelfs een keer benzine uit onze tanks gehaald terwijl we sliepen. (voor diegene die het willen bekijken, onze route was: Hanoi - Mai Chao - Yen Cat - Vu Quang)
Na een goed aantal dagen doorrijden zijn we gestopt in Phong Nha national Park, bij een boerderij van een Australier, waar we drie dagen zijn gebleven om het national park rond te rijden. Hij woont daar midden tussen de rijstvelden, net buiten het park, in een gebied wat vrijwel nooit toeristen ziet. Waarschijnlijk gaat dit binnenkort veranderen want in het park is een van de grootste grotten ter wereld gevonden. Na drie dagen gevuld met grotten bezoeken, zwemmen en naar afgelegen stukken rijden (we hebben onze motor zelfs een keer door een rivier heen moeten rijden) waren we weer klaar voor de volgende etappe. Onze eerste dag na de farm was een van onze langste, maar zeker ook mooiste. Om naar Khe San te komen zijn we door het park heen gereden, waar we uren achter elkaar alleen met z'n drieen en het bos waren. Het park is een groot regenwoud, met gigantische heuvels waar we overheen moesten en af en toe voor kilometers ver konden kijken. Met nog een uur te gaan tot Khe San begaf Marc z'n motor het, maar gelukkig was er een Vietnamees aardig genoeg om Marc op sleeptouw te nemen het laatste stuk naar Khe San.
Na een nacht in Khe San zijn we doorgereden naar Hue, wederom door prachtige stukken natuur afgewisseld door rijstvelden (sommige met kraters van de Amerikaanse bommenwerpers). In Hue hebben we onze motoren/kont een aantal dagen rust gegeven, hebben we de motoren voor een onderhoudsbeurt weg gebracht en hebben we het oude paleis/ oude centrum bezocht. Na drie dagen Hue wilde we vertrekken naar Hoi Ann, maar na 2km gereden te hebben hield mijn gashendel ermee op. Gelukkig is er vrijwel altijd een mechanic in de buurt, en zijn we daar gaan kijken wat het probleem was. Deze jongen had er alleen niet zoveel kaas van gegeten en we hebben daar met lede ogen aan moeten zien hoe hij alle electronica los trok op zoek naar het probleem. Na die twee uur deed welliswaar mijn gashendel het weer, maar had hij alle andere bedrading willekeurig op elkaar aangesloten waardoor niks het verder deed (geen remlicht/toeter/knipperlicht etc). We zijn toen maar terug gereden naar Hue, naar de mechanic waar we hem eerder binnen hadden gebracht en die had mijn motor aan het eindde van de dag weer compleet op orde.
De volgende dag zijn we wederom vertrokken op weg naar Hoi Ann, ditmaal met nog twee andere medereizigers (een Amerikaan en een Brit) en hebben een prachtige dag gehad over een van de mooiste kustwegen ter wereld (Hai Van Pass). Tijdens de afdaling werd onz dag ruw onderbroken door een ongeluk langs de weg. Een Vietnamese vrouw was op volle snelheid op haar fiets tegen een rots aangeknald en lag met een schedelfractuur langs de weg. De Amerikaan die met ons meereed is een anesthesist, dus zijn we allemaal gestopt zodat hij haar eerste hulp kon geven tot de ambulance aankwam. We hebben daar een goede 45minuten op de ambulance gewacht, waarna de vrouw (zonder verdoving!) werd "schoon gepoetst" en op de brancard de ambulance in werd geschoven. We waren allemaal vrij geschrokken door dit alles en hebben de rest van de afdaling heel rustig gereden.
Na de pas hebben we nog ongeveer een uur gereden voordat we in Hoi Ann aankwamen. Hoi Ann ligt aan het strand en heeft een prachtig oud/koloniaal centrum. Verder is het de beste plaats in Azie om maatpakken enz te laten maken. De dag na aankomst zijn we dus maar de winkels ingedoken en hebben ons alle drie (Marc, Thijs en ik) een pak, twee overhemden en een jas aan laten meten. Op het moment van schrijven zitten onze spullen (hopelijk) in een doos ergens op zee, en komen ze over ongeveer twee maanden aan in Nederland.
Hoi Ann was ongeveer halverwege onze rit door Vietnam, dus ik laat het hier nu even bij. De rest van het verhaal komt zsm jullie kant op! Hoop dat alles goed is in Nederland. Tot over een aantal maanden! groeten vanuit Azie!
Michel
-
16 April 2012 - 12:23
Marga:
leuk weer wat van je te horen, ik had je moeder al een keer gebeld of alles nog ok was.Ik reis graag een beetje mee ben benieuw naar de rest van het verhaal, groetjes en doe voorzichtig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
